لوله های رحمی دو لوله نازک در دو طرف رحم هستند که ممکن است دچار چسبندگی شوند در زیر به برخی از انواع چسبندگی اشاره شده است:
انواع چسبندگی
چسبندگی های غشایی : این نوع از چسبندگی ها معمولا به سادگی و با وارد کردن فشار بدلیل نازک بودن سریع پاره می شوند.
چسبندگی های ضخیم : این نوع از چسبندگی ها برای جداشدن نیاز به مداخله دارند. با استفاده از لیزر می توان چسبندگی های ضخیم را که حاوی رگ های خونی هستند را جدا کرد.
چسبندگی های نواری : چسبندگی های نواری موجب اتصال دو بخش می شوند به گونه ای که با ایجاد یک نوار یا ساختار رشته ای دو بخش را به یک دیگر متصل می کنند.
چسبندگی های تخت : این نوع از چسبندگی زمانی ایجاد می شود که دو بخش به هم چسبیده شده باشند.
محل ایجاد چسبندگی
چسبندگی های لگن می تواند در رحم، لوله های رحم، درون لوله های فالوپ، مثانه، روده و تخمدان ایجاد شود . در افرادی که مبتلا به اندومتریوز هستند جراحی ممکن است باعث ایجاد چسبندگی در داخل لوله فالوپ یا در انتها لوله فالوپ گردد . در صورت تشخیص چسبندگی لوله های رحم باید درمان شود زیرا انسداد لوله های رحمی بدلیل چسبندگی می تواند منجر به حاملگی خارج از رحم و ناباروری شود.
دلایل ایجاد چسبندگی
در اکثر موارد پس از جراحی لگن در زنان چسبندگی در لوله های رحمی ایجاد می شود در زیر به برخی از جراحی هایی که ممکن است بعد از آن چسبندگی رحم رخ دهد اشاره شده است:
میومکتومی ( عمل جراحی برای درمان فیبروم رحم )
جراحی لوله های رحمی ( برای حاملگی در خارج از رحم)
جراحی برای درمان اندومتریوز ( تشکیل بافت های رحم در خارج از رحم)
جراحی بروی تخمدان به منظور برداشتن کیست
درمان چسبندگی لوله های رحم
می توان از تکنیک های مختلفی برای درمان چسبندگی لوله های رحم استفاده کرد . با استفاده از جراحی لاپاراسکوپی و لاپاراتومی می توان چسبندگی لوله های رحم را درمان نمود . جراحی لاپاراسکوپی که با ایجاد چند برش کوچک و با استفاده از یک وسیله مخصوص متصل به دوربین صورت می گیرد نسبت به جراحی لاپاراتومی مزیت های بیشتری دارد زیرا در جراحی لاپاراتومی برش های بزرگتری ایجاد می شود و بدلیل استفاده نکردن از دوربین دقت در این جراحی کاهش می یابد و همچنین لاپاراسکوپی کمتر موجب ایجاد چسبندگی بعد از جراحی می گردد.
