همه چیز درباره واژینوپلاستی و پرینورافی! پرینورافی یک عمل جراحی است که بر روی ناهنجاری ها، عیوب، آسیب ها و نقص های مقعد و واژن زنان تمرکز دارد. این جراحی به طور خاص بافت اسکار، برآمدگی های ناخوشایند و پوست اضافی را برداشته و سپس عضلات پرینه و واژن را سفت می کند. یکی از عمل هایی که در دستگاه تناسلی خانم ها، خصوصا به عنوان عمل زیبایی انجام می شود، عمل واژینوپلاستی و پرینورافی است. از آنجا که در این زمینه بانوان در زمان مراجعه به مطب دکتر لیلا خلیلی سوالات بسیاری دارند، در رابطه با این جراحی بیشتر توضیح داده می شود.
پرینه چیست؟
پرینه ناحیه ای است که بین مقعد و واژن قرار دارد. پرینه به اندازه ای که کوچک است، وظیفه مهمی را بر عهده دارد که یک تکیه گاه ساختاری برای چندین اندام اطراف است و ماهیچه هایی را که نقش مهمی در سفت شدن و شل شدن واژن دارند، در بر می گیرد. لگن خانم ها از دو کمپارتمان تشکیل شده است که یکی از آن کمپارتمان فوقانی و دیگری تحتانی است.
کمپارتمان فوقاتی شامل مثانه و رحم می باشد، اما کمپارتمان تحتانی یا همان کف لگن، اهمیتش از این جهت است که همه فشار هایی که به بدن یک خانم وارد می شود، مستقیما بر کف لگن اثر می گذارد. کف لگن نگهدارنده بافت لگنی است و تمام احشای لگنی( مثانه، رحم) با رباط ها و کاردینال ها به یکدیگر متصل هستند، به علل مختلف، از جمله افزایش سن، ژنتیک، بارداری، زایمان حتی سزارین، مصرف دخانیات، انجام کارهای سنگین، ورزش سنگین، بیماری های مزمن همچون یبوست و سرفه مزمن، همگی می توانند بر عضلات کف لگن تاثیر گذار باشند و این عضلات از حالتی که دارند خارج شوند و پرینه کوتاه شود.
زمانی که پرینه از بین رود و یا عضلات نازک شوند، از آنجایی که عضلات کف لگن، به صورت افقی هستند و زمانی که به کناره ها رانده می شوند، چون این عضلات و احشا به یکدیگر متصل هستند، به مرور زمان باعث می شود که مثانه و رحم به سمت پایین نزول کند.
در نتیجه کف لگن از این جهت اهمیت دارد که بهم خوردن آناتومی باعث افتادگی مثانه و رحم می شود که اصلاح مثانه و برگرداندن به حالت قبلی و رحم، از عمل های بزرگ، پردردسر و پر عارضه هستند. در خانم ها بعد از اتمام سن باروری، بهتر است که کف لگن معاینه شود، سفتی عضلات کف لگن بررسی شود تا اگر لزومی داشته باشد، عمل واژینوپلاستی و پرینورافی انجام شود، تا این آناتومی به حالت قبل بازگردد.
بهبودی بعد از واژینوپلاستی و پرینورافی
به بیماران هشدار داده می شود که به مدت شش هفته از رابطه جنسی خودداری کنند. توصیه می شود در این مدت از انجام فعالیت های شدید مانند دوچرخه سواری، اسب سواری، بلند کردن اجسام سنگین یا حرکات کششی نیز خودداری شود. تامپون نباید استفاده شود. اکثر بیماران باید بتوانند پس از چند روز به سر کار خود بازگردند.
درد و ناراحتی معمولاً حداقل تا متوسط است و می‌توان آن را با داروهای مسکن که پزشک ارائه می‌کند درمان کرد. خونریزی جزئی و مقداری ترشح ممکن است رخ دهد و این طبیعی است.ممکن است برای یک یا دو روز در اثر بیهوشی مقداری سرگیجه یا حالت تهوع وجود داشته باشد، اما باید بعد از چهل و هشت ساعت از بین برود.
محل برش باید تمیز و خشک نگه داشته شود. بخیه ها در عرض حدود دو هفته خود به خود حل می شوند. نوشیدن مقدار زیادی آب و افزایش مصرف فیبر در این مدت برای جلوگیری از یبوست بسیار مهم است.
