عفونت جنسی که با عنوان بیماری های مقاربتی نیز شناخته می شود، در پی تماس جنسی منتقل می گردد. باکتری ها، ویروس ها و قارچ ها باعث می شوند تا عفونت جنسی از فردی به فرد دیگر و از طریق خون، مایع منی یا واژن و دیگر مایعات بدن منتقل گردد. توجه داشته باشید گاها ممکن است عفونت جنسی بدون رابطه جنسی و از مادر به جنین در دوران بارداری و یا در پی استفاده مشترک از ابزارها و وسایل آلوده منتقل شود.
عفونت جنسی همیشه با علامت و نشانه همراه نیست و ممکن است افرادی که به این عفونت مبتلا می شوند، کاملا سالم به نظر برسند و از آلوده شدن خود اطلاعی نداشته باشند.
علائم و نشانه ها
عفونت جنسی معمولا تشخیص داده نمی شود، تا زمانی که عوارض ظاهر شود یا عفونت در شریک جنسی تشخیص داده شود. از جمله علائم این نوع عفونت می توان به موارد زیر اشاره کرد:
• مشاهده توده بر روی واژن، یا داخل دهان و مقعد
• احساس درد و سوزش هنگام دفع ادرار
• ترشح از آلت تناسلی
• بدبو شدن ترشحات واژن
• خونریزی غیر طبیعی از واژن
• احساس درد هنگام رابطه جنسی
• متورم شدن گره های لنفاوی، به خصوص در کشاله ران
• دردهای زیر شکمی
ممکن است علائم چند روز بعد از اولین تماس ظاهر شوند. با این حال ممکن است فرد چندین سال آلودگی را داشته باشد، اما متوجه علائم نشده باشد. توصیه می شود در صورت مشاهده هر یک از علائم گفته شده به پزشک مراجعه کنید تا علت بروز تعیین گردد، به خصوص اگر شریک جنسی جدیدی داشته اید و یا از لحاظ جنسی فعال هستید.
غربالگری عفونت جنسی
غربالگری به معنای انجام تست های تشخیصی در افرادی است که علامت و نشانه ای ندارند و بسیاری از مواقع، عفونت های جنسی در تست های روتین تشخیص داده نمی شوند. از جمله تست های غربالگری می توان به موارد زیر اشاره کرد:
· برای تمامی افراد. آزمایش خون و یا تست بزاق، برای تمامی افراد 13 تا 64 سال پیشنهاد می شود که در آن HIV، ویروس ایجاد کننده ایدز تشخیص داده می شود و توصیه می شود افرادی که در معرض هستند، این تست را سالی یک بار انجام بدهند.
· خانم های 21 سال به بالا. تست پاپ اسمیر و غربالگری دهانه رحم باید انجام شود تا هر گونه تغییر پیش سرطانی در سلول ها مشخص گردد. برخی از گونه های HPV عامل اصلی بروز سرطان دهانه رحم هستند. توصیه می شود خانم ها در سی سالگی، هر پنج سال یک بار تست HPV و پاپ اسمیر را انجام بدهند و از سی سالگی به بعد تنها نیاز است که هر سه سال یک بار تست HPV یا پاپ اسمیر انجام شود.
· خانم های 25 ساله ای که از لحاظ جنسی فعال هستند. حتما نیاز است تست غربالگری کلامیدیا از ادرار و یا مایع واژن انجام شود و در صورتی که توجهی نسبت به درمان داده نشود، شاهد بازگشت مجدد عفونت خواهیم بود. توصیه می شود غربالگری گنوره آ نیز انجام شود.
· خانم های باردار. تمامی خانم های باردار باید تست غرالگری HIV، هپاتیت B، کلامیدیا و سیفلیس را در سه ماهه اول بارداری انجام بدهند. خانم هایی که در معرض عفونت های جنسی هستند، باید حداقل یک بار تست غربالگری گنوره آ و هپاتیت C را انجام بدهند.
· خانم هایی که شریک جنسی جدید دارند. معمولا توصیه می شود قبل از برقراری اولین رابطه، تست های مقاربتی انجام شود که البته تا زمانی که علامتی دیده نشود، تست روتین برای زگیل تناسلی انجام نخواهد شد.
علت بروز
باکتری ها، قارچ ها و ویروس ها در بروز عفونت جنسی دخیل هستند و سایر عفونت ها مانند هپاتیت A، B و C می توانند از طریق رابطه جنسی منتقل شوند و افرادی که شرکای جنسی متعددی دارند، رابطه محافظت نشده دارند و از کاندوم استفاده نمی کنند، سابقه ابتلا به بیماری های مقاربتی دارند، بیشتر در معرض ابتلا به عفونت های جنسی و بیماری های مقاربتی خواهند بود.
عوارض
از آن جایی که بسیاری از افراد در مراحل اولیه عفونت علامت و نشانه ای ندارند، غربالگری عفونت های جنسی و مقاربتی، بهترین راه برای پیشگیری از بروز عوارض می باشد، عوارضی از قبیل:
• دردهای لگنی
• عوارض بارداری
• آرتریت
• التهاب چشم
• بیماری التهابی لگن
• ناباروری
• بیماری های قلبی
• برخی سرطان ها مانند HPV مرتبط با سرطان دهانه رحم
تشخیص
پزشک ابتدا جهت تشخیص عفونت جنسی به معاینات لگنی می پردازد و تست هایی مانند آزمایش خون، آزمایش ادرار و مایعات بدن را تجویز می کند. برای خانم های 21 سال به بالا، تست پاپ اسمیر می تواند هر گونه تغییر غیر طبیعی سلول ها را نشان بدهد و تمامی خانم های بالای 25 سال که از لحاظ جنسی فعال هستند، تست کلامیدیا و HIV را باید انجام بدهند.
درمان
در صورتی که باکتری علت بروز عفونت باشد، درمان به مراتب راحت تر خواهد بود و عفونت های ویروسی را نیز تنها می توان کنترل کرد. در مواردی که این عفونت در خانم های باردار تشخیص داده شود، اقداماتی به منظور پیشگیری از انتقال عفونت از مادر به جنین در نظر گرفته خواهد شد. درمان عفونت می تواند شامل موارد زیر باشد:
• مصرف آنتی بیوتیک. مصرف یک دوز آنتی بیوتیک می تواند به درمان عفونت های باکتریایی و قارچی از جمله گنوره آ، سیفلیس و کلامیدیا کمک کند. توجه داشته باشید که دوره درمان باید کامل طی شود. نکته مهم بعدی این است که از برقراری رابطه جنسی تا هفت روز بعد از پایان دوره درمان باید خودداری شود و بهتر است خانم ها سه ماه بعد از درمان، تست بدهند.
• داروهای ضد ویروسی. در افراد مبتلا به هرپس و HIV، داروهای ضد ویروسی تجویز می شود و این نکته باید در نظر گرفته شود که فرد در طول درمان، هم چنان توانایی انتقال ویروس را خواهد داشت و هر چه درمان سریع تر آغاز شود، اثربخشی بیشتری را نیز به همراه خواهد داشت.
Source: https://www.mayoclinic.org/diseases-conditions/sexually-transmitted-diseases-stds/symptoms-causes/syc-20351240
