دیسپارونی که اصطلاح پزشکی است برای مقاربت دردناک، درد مداوم و تکراری است که در طول رابطه جنسی اتفاق می افتد و می تواند در هر دو خانم ها و آقایان مشاهده شود، اما بیشتر در خانم ها شایع است. احساس درد که می تواند خفیف یا شدید باشد، بنا به دلایل مختلفی از مشکلات ساختاری گرفته تا مسائل روانی ظاهر می شود. درمان دیسپارونی با توجه به علت بروز درد و با هدف رفع کامل و یا تسکین مشکل ، زیر نظر دکتر خلیلی ، بهترین متخصص زنان تهران انجام خواهد شد.
علت بروز دیسپارونی چیست؟
علت بروز دیسپارونی می تواند فیزیکی، روانی و یا هر دو باشد و تشخیص محل بروز درد نیز می تواند به تعیین علت درد کمک کند.
علل فیزیکی:
خشکی واژن. در طول رابطه جنسی، ترشحاتی از واژن خارج می شود که مقاربت را آسان می کند. اما در صورتی که میزان ترشح به دلیل کاهش تولید استروژن و یا مصرف برخی داروها، کم باشد، مقاربت با درد همراه خواهد بود.
اسکار جراحی های قبلی. گاهی نیز دیسپارونی می تواند در اثر جراحی ها، به طور مثال اسکار زایمان طبیعی نیز رخ دهد، که در این شرایط روش درمان بیمار متنفاوت است.
واژینیسموس. انقباض غیر ارادی عضلات کف لگنی در طول رابطه جنسی می تواند منجر به واژینیسموس یا ترس از رابطه جنسی شود که در چنین شرایطی، مقاربت با درد همراه خواهد بود.
آسیب های ناحیه تناسلی. هر گونه آسیب و تروما در ناحیه تناسلی مانند جراحی های لگنی یا آسیب های وارده در پی تصادف می تواند منجر به دیسپارونی شود. برخی خانم ها بعد از زایمان، با درجاتی از دیسپارونی و احساس درد هنگام رابطه جنسی روبرو می شوند.
التهاب یا عفونت. التهاب دهانه واژن، عفونت های قارچی واژن، عفونت های دستگاه تناسلی و هم چنین بیماری های مقاربتی از دیگر دلایل دیسپارونی هستند.
اندومتریوز، فیبروم یا کیست های تخمدان. از جمله دلایل بروز درد حین رابطه جنسی هستند.
علل روانی:
اضطراب، ترس و افسردگی می توانند در بروز واژینیسموس و خشکی واژن دخیل باشند.
استرس خود یکی از عواملی است که باعث می شود عضلات کف لگنی تنگ شوند و مقاربت با درد همراه باشد.
درمان دیسپارونی با توجه به علت بروز اختلال در نظر گرفته می شود .
گاهی تنها با باز کردن یک چسبندگی ناچیز می توان درمان را انجام داد، ممکن است پرده ارتجاعی علت دیسپارونی باشد، که در این شرایط می توان با باز کرده پرده هایمن مشکل بیمار را برطرف کرد.استفاده از لیزر و بوتاکس نیز در این اختلال بی تاثیر نیست و در شرایطی که حجم چربی کم شده باشد و بافت حالتی خشک به خود گرفته باشد، در این موارد تزریق ژل یا چربی، نانوفت و پی آرپی نیز بسیار کمک کننده خواهند بود.
سایر مواردی که در درمان بیمار کمک کننده هستند:
مصرف دارو
مصرف دارو می تواند به درمان درد ایجاد شده در پی عفونت یا سایر شرایط پزشکی کمک کند و اگر مصرف دارویی منجر به بروز خشکی واژن شده باشد، تغییرات دارویی توسط پزشک در نظر گرفته خواهد شد. استروژن های موضعی نیز با پایین آوردن سطح استروژن می توانند به درمان علائمی مانند خشکی واژن کمک کنند.
دارویی به نان اسپمیفن که مورد تائید سازمان غذا و دارو آمریکاست دارویی است که برای خانم هایی تجویز می شود که به دلیل یائسگی از دیسپارونی خفیف تا شدید رنج می برند، که معمولا مصرف روزانه 60 میلی گرم از این قرص برای شان در نظر گرفته خواهد شد.
در صورتی که عفونت قارچی علت بروز دیسپارونی باشد، مصرف داروهای ضد قارچ توسط پزشک تجویز می شود.
اگر التهاب علت بروز درد باشد، از فرد خواسته می شود در وان آب گرم بنشیند.
تغییر در سبک زندگی
ایجاد یک سری تغییرات در سبک زندگی می تواند در درمان دیسپارونی موثر باشد، از جمله:
اگر خانمی در طول رابطه جنسی، درد شدیدی را احساس می کند، بهتر است تغییراتی در پوزیشن رابطه جنسی ایجاد شود، چرا که پوزیشن مناسب از میزان درد کم خواهد کرد.
توصیه می شود خانم ها، چکاپ های منظم را انجام دهند تا از بروز عفونت های تناسلی و ادراری که خود از جمله دلایل بروز درد حین رابطه جنسی است، پیشگیری به عمل آید.
تمرینات کگل، برای آن دسته از خانم هایی که ترس از برقراری رابطه جنسی یا واژینیسموس دارند، می تواند به تقویت و سفت شدن عضلات کف لگنی کمک کند. جهت انجام این روش، عضلات کف لگنی را به مدت ده دقیقه به هم فشرده کرده و سپس به مدت ده ثانیه رها کنید. این کار را به مدت ده مرتبه و سه بار در طول روز تکرار کنید.
درمان حساسیت زدایی
حساسیت زدایی یا Desensitization Therapy، از جمله تکنیک هایی است که کمک می کند عضلات و ماهیچه های واژن شل شوند و از میزان درد حین رابطه کاسته خواهد شد.
مشاوره
اگر رابطه جنسی با درد و نارضایتی همراه باشد، می تواند اثرات روانی منفی را به همراه داشته باشد و این خود می تواند زمینه ساز بروز مشکلات زناشویی باشد. شرکت در جلسات مشاوره و رفتار درمانی شناختی می تواند به تغییر الگوها و رفتارهای منفی کمک کند.
Source: https://www.medicalnewstoday.com/articles/192590
