افتادگی لگن

افتادگی لگن، یکی از سریع ترین بخش های رو به پیشرفت در سلامت زنان می باشد. بسیاری از زنان از نشانه ها و علائم سستی لگنی و یا بی اختیاری ادرار رنج می برند. افتادگی ارگان لگنی، مانند افتادگی مثانه، رکتوم ، روده باریک و یا رحم، در طول سالیان و در اثر آسیب های ناشی از زایمان، پدیدار شده است. بیشتر زنان از مطرح کردن مشکلات خود نزد دکتر و یا متخصص زنان خجالت میکشند. این در حالی است که دکتر لیلا خلیلی معتقد است که مطرح نکردن مشکلات و کنار آمدن با علائم و عوارض، بدون اهمیت دادن به سلامتی، نتایج و عواقب بعدی را در پی خواهد داشت.

 منشا افتادگی ارگان لگن، می تواند ناشی از ضعیف شدن بافت ها بعد از زایمان طبیعی باشد.این انبساط ،  کشیدگی و شکافته شدن بافت ها، به تدریج و در طول زمان بدتر خواهد شد، و این از دست دادن استروژن منجر به از بین رفتن کلاژن موجود در بافت های واژن ، ماهیچه ها، فاسیا و رباط های واژن میشود. امروزه نوزادانی که متولد می شوند، از نظر جسه ای بزرگتر از نوزادان نسل های گذشته هستند، در نتیجه میزان آسیب و ضربه  بیشتری را ایجاد می کنند که بازهم منجر به آسیب دیواره واژن می شود.

علاوه بر این، امروزه زنان، چاق تر و سنگین وزن تر از گذشته شده اند و وزن بیشتری در ناحیه لگنی خود دارند.

از دست دادن بافت پیوندی و سرفه های مزمن ناشی از مصرف دخانیات، از عوامل موثر در ایجاد فشار لگنی هستند.  افراد با سرفه های آسمی، و یا برونشیت های مزمن، مستعد افتادگی لکنی و یا بی اختیاری هستند. گاها، این مشکلات در زنانی که تا بحال فرزند و یا  زایمان سزارین هم  نداشته اند، دیده میشود.

نشانه های افتادگی لگن

نشانه های عمومی، عبارتند از:

• حساسیت، پر بودن و سنگینی واژن.
• شروع تورم برآمده در دهانه واژن.
• برآمدگی واژن و رحم میان پاها.

در برخی افراد، به دلیل همراه بودن افتادگی و بی اختیاری ادرار به طور همزمان و با هم، انجام فعالیت های فیزیکی، برای افراد دشوارتر از حالت قبل خواهد شد. این حالت، نیازمند معاینه و بررسی دقیق از سوی متخصص زنان و یا متخصص بیماری های ادراری، می باشد، تا نوع افتادگی سیتوسلی (افتادگی مثانه) ، اورتروسلی (افتادگی پیشابراه)، رکتوسلی (افتادگی راست روده)، انتروسل (افتادگی روده کوچک) و یا افتادگی رحمی، تشخیص داده شود.

در تشخیص افتادگی لگنی، دانستن سابقه بیمار، و معاینات فیزیکی لازم میباشد. مثانه نیز باید به طور دقیق و کامپیوتری، جهت تشخیص به موقع مشکل،  مورد بررسی قرار بگیرد.

درمان افتادگی لگن

روش های درمانی متعددی وجود دارد. ورم موجود در این بیماری، تنها راه تشخیص و درمان بیماری نمی باشد. روش های غیر جراحی در درمان مشکل، روش های رحمی را شامل می شود. برخی از زنان در زمان داشتن بی اختیاری، از تامپون استفاده می کنند. متاسفانه انجام ورزش های شناخته شده Kegel، تاثیری در بهبود افتادگی لگن ندارد، اما به درمان بی اختیاری کمک میکند.

اغلب در درمان بافت های ضعیف شده که منجر به ورم در داخل و خارج واژن میشود، جراحی مورد نیاز است. با این حال، جراحی سیتوسلی یکی از سخت ترین روش های جراحی در بازسازی افتادگی کف لگن میباشد.

روش های جدید با استفاده از بافت زنده و یا مش پلی پرولن، این میزان نقص در عمل را به طور قابل توجهی کاهش داده اند. استفاده از بافت ها، مانند غشای پوستی خوک، روش تزریقی است. و استفاده از مش پلی پرولن،  خطرات تحلیل واژن و یا مثانه را افزایش داده است.

با پیشرفت روشها و تکنولوژی، میزان خطرات به کمترین میزان کاهش یافته و مورد تائید پزشکان و متخصصان قرار گرفته است.