استفاده از پی آر پی در بیماریهای زنان چه مزایایی دارد؟ در سال‌های اخیر با تغییر رویکرد سنتی درمان به استفاده از سلول‌ها و مواد خود بدن، برای تقویت بهبودی، پی آر پی بسیار موفق عمل کرده است. در این زمینه، پلاسمای غنی از پلاکت، پی آرپی به طور گسترده ای مورد بررسی قرار گرفته است و نقش اصلی را در بسیاری از کاربردهای بالینی ایفا کرده است.
تعریف دقیق PRP کاملاً روشن نیست. به طور کلی پی آر پی به عنوان یک مشتق خون با غلظت بالاتر پلاکت در مقایسه با سطح پایه خون کامل در نظر گرفته می شود.
تاریخچه PRP
در سال 1954 از اصطلاح PRP برای تعیین غلظت ترومبوسیت در طی آزمایشات مربوط به انعقاد خون استفاده شد. در زمینه بالینی، پس از سال 1998، یافته‌های بسیاری در زمینه استفاده از PRP با پیوند استخوان اتولوگ برای بازسازی نقایص فک پایین منتشر شد، PRP توجه را در زمینه دهان و فک و صورت به خود جلب کرد. نتایج بالینی در ترمیم استخوان امیدوارکننده بود، و با گذشت زمان، PRP عمدتاً در زمینه اسکلتی عضلانی استفاده شده است. این یکی از مهمترین عوامل ارتوبیولوژیک مورد مطالعه در ارتوپدی برای ترمیم استخوان، تاندون، غضروف یا عضله است. با گذشت زمان پی آر پی به حوزه زنان و زیبایی وارد شده و خوشبختانه در این زمینه مزایا و کاربرد های مختلفی دارد که برخی از آن ها، بررسی می شود.
نحوه اثر گذاری پی آر پی در بیماریهای زنان
گزارش‌های مربوط به استفاده بالینی از پلاسمای غنی پلاکت در دهه گذشته به طور چشمگیری افزایش یافته است. پی آر پی یک محصول طبیعی است که در آن سطح بالایی از پلاکت ها با غلظت فاکتورهای رشد 3 تا 5 برابر بیشتر از پلاسما متمرکز شده است. پلاکت‌ها در گرانول‌های آلفای خود حاوی ترکیبی از واسطه‌های شیمیایی است که هم از طریق ترویج خونرسانی و هم از طریق شروع بازسازی سلولی، باعث بازسازی بافت می‌شوند. این عوامل زیست فعال عبارتند از فاکتور رشد مشتق از پلاکت، فاکتور رشد تبدیل کننده بتا، فاکتور رشد اندوتلیال عروقی، فاکتور رشد اپیدرمی، فاکتور رشد فیبروبلاس ، فاکتور رشد انسولین.
در زمینه زنان، نشان داده شده است که PRP بهبود زخم را تسهیل می کند و به عنوان یک درمان موثر برای درمان اختلالاتی مانند لیکن اسکلروزوس (LS) یا اکتوپی دهانه رحم پیشنهاد شده است. شواهدی از اثربخشی PRP در شرایط پرولاپس اندام لگنی و بی اختیاری ادرار نیز گزارش شده است.
پی آر پی یک روش درمانی نوآورانه است، زیرا ساده، به راحتی انجام می شود، موثر است و یک محصول اتولوگ است و کمترین خطر را دارد.
استفاده از پی آر پی در بیماریهای زنان
ترمیم زخم با PRP
اولین کارآزمایی تصادفی و کنترل‌شده PRP در بهبود زخم پس از جراحی سزارین ارزیابی شد، که اثرات مثبتی را نشان داد. قبل از بسته شدن پوست، PRP به طور مستقیم در بافت زیر جلدی محل زخم بیمار اعمال می شود. بیماران تحت درمان با PRP کاهش قابل توجهی را در مقیاس قرمزی، ادم، اکیموز، ترشح و… نشان دادند.
کاهش قابل توجه درد در روز جراحی در بیمارانی که تحت عمل جراحی زنان مانند هیسترکتومی و لاپاراسکوپی منتشر شد، که پیوند پلاکت اتولوگ مستقیماً در جراحی اعمال شد.
لیکن اسکلروزوس
لیکن اسکلروزوس (LS) یک بیماری پوستی التهابی مزمن است که عمدتاً ناحیه آنوژنیتال را تحت تأثیر قرار می دهد اما می تواند تعمیم یابد. شواهد نشان می دهد که استعداد ژنتیکی و خودایمنی به عنوان یک مکانیسم بیماری زا وجود دارد. تمام درمان های فعلی LS با هدف کنترل علائم انجام می شود و هنوز درمانی برای این بیماری وجود ندارد. پی آر پی به عنوان یک گزینه درمانی موفق برای زنان مبتلا لیکن اسکلروزوس معرفی شده است.
کاربرد PRP دستگاه ادراری تناسلی
استفاده از PRP در پرولاپس اندام لگن و بی اختیاری ادرار نیز بسیار موثر است، زیرا PRP به تنظیم بازسازی بافت و بازیابی قدرت رباط ها در این ناحیه کمک می کند.
اختلال عملکرد جنسی
تزریق پی آر پی به دیواره قدامی واژن و کلیتوریس برای درمان اختلال عملکرد جنسی O-shot نامیده می شود، اصطلاحی که توسط Runels ثبت شده است.
تزریق داخل واژینال و داخل کلیتورال PRP می‌تواند روشی مؤثر برای درمان انواع خاصی از اختلالات جنسی زنان، به‌ویژه در زمینه‌های میل، برانگیختگی، روان‌سازی و ارگاسم باشد.
امروزه روش‌های جوان‌سازی واژن برای درمان شلی واژن و بهبود عملکرد جنسی، به‌ویژه روش‌های غیر سنتی و کم تهاجمی مانند لیزر یا درمان‌های فرکانس رادیویی محبوبیت روزافزونی پیدا کرده اند. یکی از تکنیک‌های جدید شامل لیپوفیلینگ دیواره خلفی واژن و تزریق مخلوطی از اسید هیالورونیک و PRP به صورت زیر جلدی در ناحیه پرینه است. از دیگر کاربرد های PRP می توان به درمان نازایی، یائسگی زودرس و… نیز اشاره کرد.
خلاصه
پی آر پی یک روش ساده، کارآمد و کم تهاجمی برای به دست آوردن غلظت طبیعی فاکتورهای رشد اتولوگ و مولکول های فعال بیولوژیکی با پتانسیل قوی برای بهبود و ترویج بازسازی بافت است. علاوه بر این، به دلیل منشاء اتولوگ و تکنیک کم تهاجمی، خطر عفونت یا واکنش های ایمنی در این روش به حداقل می رسد.
